BEMANNING IA ORANA MOET SCHAKELEN

Watersport-TV volgt Liesbeth Mook en Ronald Brunt die onlangs zijn begonnen aan een Rondje Atlantic. Met hun zeiljacht ’ia Orana’ zullen ze een jaar op reis zijn. Naast de vlogs die je op onze watersportzender kunt zien, schrijft het stel ook blogs. Onderstaande blog gaat over de veranderingen in het leven van Liesbeth en Ronald...

Bekijk video Uitzwaaien en vertrekken (https://www.youtube.com/watch?v=KXUdWiyunyg&t=12s)

Eén van de vragen die ik tijdens deze reis mogelijk beantwoord krijg, is de reden van mijn verlangen om deze reis te maken. Ik ben namelijk iemand van de grip, een goede voorbereiding en weten wat mij te wachten staat, dat geeft mij rust. Ik kan jullie verzekeren dat ik vanaf de eerste minuut heb moeten schakelen, haha, alles loopt namelijk constant anders dan gepland. Ja ja, het gaat hier om berusten en verdragen, dat het loopt zoals het loopt en het is zoals het is. 

En wat kan ik hier iedere dag weer intens van genieten. Ik ben elke dag buiten en ervaar de hele dag door het kind in mij. Vroeger speelde ik ook elke dag buiten, op zoek naar avontuur en vol verwondering voor de natuur. Hoe gaaf is het dan om achterin de haven een betonnen trappetje te ontdekken die uitkomt op een paadje langs de kliffen van de schotse hooglanden met de metersgrote velden van bloeiend roze Engels gras en paarse dopheide. En zo gaat het al 16 dagen lang. Een zeer bijzonder moment voor mij was op de Noordzee bij de Farne Islands, we lagen daar als enige boot in de baai voor anker en werden omgeven door honderden zeevogels: Alken, Papagaaiduikers, Dougallssternen, Jan van Genten, Aalscholvers, Stormvogeltjes, Meeuwen en Zeehonden. Echt, het is nooit saai op zee, want hoe gaaf is het als je opeens verrast wordt door een groep Witsnuitdolfijnen die gezellig een eindje met je opzwemmen. Of een papegaaiduiker die met zijn knaloranje flapvoetjes en prachtig gekleurd snaveltje een snoekduikje maakt naast de boot.

Als kind was ik een waterrat, hoe leuk is het dan om onder de boot een klusje te doen. Met een dubbele wetsuit aan was het goed te doen. Helaas was de reden van de klus minder fraai, in de schroef zat een groot stuk plastic. Opnieuw wil ik iedereen vragen om op onze site (onder tabblad ‘plastic soep’ staat precies omschreven hoe de sponsoring werkt) een kleine bijdrage ( €5,00, meer mag natuurlijk ook, hihi) te doneren aan onze ‘sponsor-vaart van 14.000 mijl voor de Plastic Soup Foundation’, want het is schrikbarend hoeveel plastic we in de zee en in de havens al zijn tegen gekomen. 

Natuurlijk ervaar ik als de dingen anders lopen (of te wel het zit weer eens tegen) het als een baalmoment, maar doordat je de tijd hebt en samen op zoek gaat naar een oplossing maak je er gewoon weer een succesverhaal van. Het motto is ‘Gewoon blijven kijken naar alles wat WEL lukt’. Zo lagen we in Eyemouth in een haven met een enorm verval, en was opeens het butaangas op. Best lastig, maar we takelden onze vouwfietsen, de krat op wielen (genaamd Herman) en de gasfles langs de havenladder 10 meter omhoog de kade op en gingen op pad.

Tja…mijn leven is opeens compleet anders dan voorheen…maar wat een goede keuze, want ik geniet intens van ieder moment…