COLUMN EVERT STEL ...'WRAKKENMUSEUM'

Wrakkenmuseum

Na heerlijk rustige winterdagen te hebben rondgevaren en op Terschelling te hebben vertoeft, zijn we terug in Muiden. Daar heerst échte rust in een nagenoeg lege haven, met als enige reuring een aantal diehards die hun roeitrainingen tijdens weer en wind volbrengen. Ook het oude slepertje van Pam passeert bijna dagelijks om er zijn schroothoop mee te bezoeken en gaat ‘klussen’. We hebben continue het zicht vanuit de stuurhut op Pampus, op  Pam en op zijn prachtige pronkstukken in z’n ‘wrakkenmuseum’ aan de bakboordoever bij het Muiderslot. Het is een scheepskerkhof waar ondermeer de ooit eens prachtige houten driemaster Elisabeth Smith lag te pronken toen ze in 1992 opgepoetst werd om haar eerste chartertocht te gaan maken. Ze is lek geraakt, ter plekke volgelopen en nooit meer van de ondiepe zandbank weg geweest. Volgens Pam is het schip geen wrak. ”Een wrak is een schip dat gezonken is en dat een gevaar oplevert voor andere schepen. Maar dit schip ligt niet in de weg voor de scheepvaart en ze is ook niet gezonken. Eigenlijk heeft niemand er last van!” Pam dacht in 2018 nog dat het ‘schip’ prima te redden was. “Er moeten wel een hoop nieuwe spanten ingezet worden en dat kost een paar centen!” lacht Pam. De werkelijkheid is echter dat de natuur zich de afgelopen jaren heeft geprofileerd als een echte scheepssloper. Toen de drie masten er met de - uit de lijken gewaaide - zeilen nog op stonden, was het voor onze gasten een soort spookschip attractie, maar nu is het niet meer dan een hoop rottend hout. Nadat zwammen, schimmels en een natuurlijk verbrandingsproces zonder vuur bij hebben gedragen tot het verzwakken van de romp, gingen beurtelings de voorste masten tijdens flinke stormen om. Het verbaast me telkens weer dat de achtermast fier blijft staan en iedere storm trotseert. Afgelopen herfst zag ik bij het passeren jonge boompjes met groene blaadjes op het achterdek groeien. Ik denk dat die mast wortel heeft geschoten en zich heeft verankerd in de grond. Het wachten is tot ie weer uitloopt en een mooie boom wordt… Ondertussen hebben een grote klipper, een gezonken dekschuit, een zeilscheepje, een motorkruisertje en een gezonken rondvaartboot de Elisabeth Smith vergezeld en het geheel biedt een troosteloze aanblik.

De zee geeft en de zee neemt, maar de natuur geeft en neemt zeker ook. Het wordt echter tijd dat nu de instanties eens gaan nemen want het is een aanfluiting, maar zoals Pam zijn woorden klinken; “Dat kost een paar centen…” 

Evert

Evert Stel is eigenaar van de voormalige loodstender de Meander V en met zijn echtgenote Inge de stuwende kracht en initiatiefnemer van de Stichting Vaarwens. Daarnaast schrijft hij boeken en is columnist van Watersport-TV en het Watersportmagazine.