EREWATER VOOR STICHTING VAARWENS

Erewater…

De wereld ligt plat! Er waart een gemeen virus rond en we gaan massaal op slot. Havens gaan dicht, evenementen worden afgelast en op samenscholing staat een flinke boete.

Zo druk als we het de afgelopen tijd onze Stichting Vaarwens hadden, zo onwerkelijk stil wordt het nu ineens. Toch blijven de vaarwensen binnendruppelen. Mensen in hun laatste levensfase hebben niets meer te verliezen, maar ze hebben ook geen tijd om te wachten en nemen het risico. Wij willen wel maar mogen niet! We liggen er met twee schepen helemaal klaar voor, maar we durven niet!

Dan komt er een aanvraag binnen, waarbij door de hele intake heen een hartenkreet schreeuwt en we worden diep geraakt. “Zal ik toch eens bij de autoriteiten informeren wat we mogen en kunnen Evert?”, zucht Inge. “We kunnen ze moeilijk een voucher geven, want deze mensen kunnen niet wachten tot deze toestand voorbij is. Dan zijn ze er al niet meer!” en ze boort ogenblikkelijk alle bronnen aan waarvan ze vermoedt medewerking en toestemming te kunnen krijgen. Ik zal hier het lange traject niet beschrijven, maar ze heeft alle autoriteiten op nautisch gebied in Amsterdam kunnen overtuigen van haar veilige vaarplan en niet onbelangrijk, ze vindt ook een aantal vrijwilligers bereid om ingezet te worden.

De MS Vaarwens wordt klaargemaakt voor haar allereerste vaarwensen in haar bestaan. Doordat het hele interieur verrijdbaar en vrij in te delen is, richten we twee gescheiden afdelingen in. Het voorste gedeelte is voor de dagschipper en de vrijwilligers en gescheiden door de grote dwarsbank in de stuurhut is het hele achterschip en de kuip voor de gasten. Maximaal één zieke met drie familieleden en ruim uit elkaar, zo kunnen we de anderhalve meter waarborgen. Mondkapjes, handschoentjes , ontsmettingsmiddelen, niets wordt aan het toeval overgelaten! De vrijwilligers worden uitvoerig geïnstrueerd en dan mogen we los!

Na een paar spoedwensen te hebben gemaakt, krijgen we er routine in en het blijkt prima te gaan. We varen overal door Amsterdam en de autoriteiten zijn allemaal op de hoogte gebracht van het feit dat de MS Vaarwens gedoogd wordt en er niet gehandhaafd zal worden. Zelfs uit de allerhoogste regionen van het overheidsbestel komen klanken van respect en trots, dat we samen deze mensen in hun laatste dagen nog even kunnen laten vergeten en genieten. Tijdens één van de vaardagen komt zelfs de grote blusboot van het Amsterdamse Havenbeheer onze doodzieke gaste ‘erewater’ brengen! Grote fonteinen bluswater worden met duizelingwekkende kracht de azuurblauwe lucht in gespoten en achter in de kuip vallen dikke tranen van ontroering. “Onvergetelijk mensen, dat ik dit nog mag meemaken!” snikt onze gaste. Kijk… daar doen we het allemaal voor!

Evert Stel

Stichting Vaarwens