Column Evert Stel ...Scheepspup

Evert Stel is schipper van de Meander V. Met deze voormalige loodstender heeft hij jarenlang met zijn partner Inge voor de Stichting Vaarwens (https://www.stichtingvaarwens.nl) dagtochten gevaren met mensen in de laatste levensfase. Inmiddels heeft de Stichting een eigen schip en wordt de Meander V ingezet op drukke dagen. Van alle dagtochten maakt Evert aangrijpende, veelal emotionele verslagen. Daarnaast is hij auteur en heeft diverse boeken geschreven en is hij columnist bij Watersport-TV. Lees hieronder zijn laatste column.

Scheepspup…

Vijftien jaren lang hebben we mogen genieten van onze bordercollie Joey als scheepshond. Het was 15 jaren lang een feestje, want ze was meer dan een hond, het was een scheepsmaatje. Hij zorgde voor onze gasten met vermaak en wist wie de zieke in het gezelschap was. Behoedzaam zocht hij contact en was uitermate lief voor die ene medemens in zijn/haar laatste dagen. Velen kregen tijdens hun vaarwensdag een draadje met hem en huilden bij het afscheid. We hebben tot 2015 (het jaar dat hij overleed) ruim tienduizend gasten aan boord gehad en hij stal werkelijk eenieders hart, ook als ze niet van honden hielden!

We hebben vele mijlen met hem gevaren en als het slecht weer was, schoof hij vertwijfeld in zijn mand van boord naar boord maar vond het allemaal best. Als we een lange tocht gingen maken, kon ik het hem gewoon met woorden duidelijk maken en dan at hij niet meer en dronk amper, in de wetenschap dat het wel eens een tijdje kon duren voordat hij weer zijn behoefte kon doen, want aan boord… nee, dat was not done!

Joey was een harde werker. Hij ruimde alle zwerfvuil - zoals blikjes, flesjes, sigarettenpakjes e.d. - op van de straat en wierp het eigenhandig in de prullenbakken. Een enkele keer verdween het in een grote brievenbus, want dat verschil was voor hem niet zo goed zichtbaar. Hij zocht zelf zijn speeltjes uit in de dierenwinkel, bracht het naar de kassa, legde het op de balie en als de piep van de barcodescanner geweest was, griste hij het van de toonbank en zat apentrots bij de deur met zijn nieuwe aanwinst… Zo kan ik een boek over hem schrijven en misschien doe ik dat ook wel…

Helaas was hij na jaren op, versleten, moe van het werken aan boord. De dierenarts zijn boodschap was; “Denken jullie wel in het belang van de hond en niet van jezelf?” Het besluit was moeilijk, maar onverbiddelijk en hij sliep (je gelooft het niet) op de 15de van de 5de in 2015 op 15 jarige leeftijd om 15 uur 15 in!

Zeven jaren lang hebben we getwijfeld of we weer een verbintenis van ongeveer 15 jaren aan zouden gaan met een onvoorwaardelijke mensenvriend. Zeven jaren lang lonkten we naar iedere bordercollie die we tegenkwamen en dachten terug aan de fijne jaren met Joey. Zeven jaren lang genoten we ook van de vrijheid zonder hond, maar het verlangen won het van het gemak.

We zijn weer verliefd, verliefd op onze pup Steffie. Weer een bordercollie, maar nu een teefje van wat kleiner formaat. We worden ouder ik vraag me af of ik op mijn 80ste nog in staat ben om een oude hond van 25 kilo de trap naar de stuurhut in kan tillen. Volgens de prognose wordt Steffie iets van 14 kilo en dat scheelt aanzienlijk in gewicht. 

Enfin… eerst maar genieten en momenteel moeten wij hard werken om de kleine dreumes alles weer aan te leren. Gelukkig hebben Inge en ik een beetje ervaring… Heerlijk, dat het prille leven weer om je heen dartelt!

Evert