Column Evert Stel...'Beurzen'

Evert Stel is schipper van de Meander V. Met deze voormalige loodstender heeft hij jarenlang met zijn partner Inge voor de Stichting Vaarwens (https://www.stichtingvaarwens.nl) dagtochten gevaren met mensen in de laatste levensfase. Inmiddels heeft de Stichting een eigen schip en wordt de Meander V ingezet op drukke dagen. Van alle dagtochten maakt Evert aangrijpende, veelal emotionele verslagen. Daarnaast is hij auteur en heeft diverse boeken geschreven en is hij columnist bij Watersport-TV. Lees hieronder zijn laatste column.

Beurzen…
Rond de tachtiger jaren was ik een spons op nautisch gebied. Ik wilde alles weten, alles ervaren en
alles bevaren als het om scheepjes ging. Iedere bootshow, beurs of evenement liep ik af om me te
verrijken aan al dat moois, nieuws en technisch vernuft dat er op mijn netvlies kwam. Terwijl ik me
vergaapte aan prachtige schepen, mooie motoren en allerlei nautische accessoires , stelde ik me vele
malen ten doel ook ooit zoiets te bezitten. De weg erheen was lang, want de wens was altijd
aanwezig, maar het budget niet. Ik moest het doen met opknappertjes, waarvan de vorige eigenaren
allang afscheid hadden genomen en dat was te zien ook. Meerdere malen stopte ik tomeloos veel
energie in een oud wrak, waarmee ik een paar jaren later trots de wateren bevoer. Mijn doel was
echter niet bereikt, want steeds wilde ik zeewaardiger, groter, stoerder omdat ik mijn vaargebied
iedere keer weer verlegde. Onderhand was het budget om deze wensen te verwezenlijken ook
redelijk gegroeid omdat ik ieder schip met enige winst wist te verkopen.

Zelf exposant
Ik liep nog altijd iedere watersport - en inmiddels ook de beroeps - beurzen af om kennis te vergaren
van wat er zoal op de markt was. Beurzen als de Hiswa, de Metz, Europort, Boot Düsseldorf, Boot
Holland en ga maar door, ik was er bij… Uiteindelijk werd ik vanaf 1996 zelf exposant, want ik
creëerde geheel op eigen kunnen het summum van zeewaardigheid, gecombineerd met luxe en
snelheid in de No Limit 1500. Een reddingboot als jacht, waarvan er nadien velen zijn gebouwd en
een zusterschip op eigen kiel een rondje Atlantische oceaan heeft gevaren. Het was een zeer
bijzondere ervaring om nu aan de ‘andere kant’ te staan als exposant en je eigen waar aan te
prijzen…

Ontembare wens
Toch was ik er niet en had altijd onrust. Steeds weer keek ik om me heen naar nóg grotere en nóg
stoerdere schepen, want ik wilde één zijn met mijn schip omdat er de ontembare wens was om aan
boord te gaan wonen.
In het najaar van 2001 zag ik de romp van de vergane Loodstender Atlantis in Franeker op de wal
staan en ben uit nieuwsgierigheid gaan kijken. De 20 meter lange en 6 meter brede mooi gelijnde
romp van ontwerper Alastair Cameron ( https://www.camarc.com/ ) brandde vanaf het eerste
moment vast in mijn gedachten en ik zag kans om mijn ultieme wens te verwezenlijken. Het had alle
elementen die ik nodig had. Het was een stoer ex beroepsschip, ze was mooi gelijnd, ze was
superzeewaardig, ze was gemaakt van – het voor mij – meest ideale aluminium en… ze bood
mogelijkheden voor ruime bewoning. Inge en ik gingen de huzarenklus in 2002 aan om er ons varend
huis van te maken.

Nautisch gearriveerd
Nadat de Meander V in het voorjaar van 2003 te water ging, kwam er opeens rust. Ik had mijn doel
bereikt en opeens was er niet meer de drang om naar drukke beurzen en te gaan en te zoeken naar
noviteiten, ideeën, techniek en veel informatie.
Een vriend sprak me onlangs aan en zei; “Heee Evert, vroeger struinden we alle beurzen af, maar ik
hoor je er nooit meer over. Zullen we samen weer een keer naar Boot Düsseldorf gaan?”
“Nee hoor,” antwoordde ik gelaten, “Ik heb het allemaal wel gezien en het trekt me niet meer zo…”
Ik ben kennelijk nautisch gearriveerd!

Evert