Column Evert Stel: Controle...

Evert Stel is schipper van de Meander V. Met deze voormalige loodstender heeft hij jarenlang met zijn partner Inge voor de Stichting Vaarwens (https://www.stichtingvaarwens.nl) dagtochten gevaren met mensen in de laatste levensfase. Inmiddels heeft de Stichting een eigen schip en wordt de Meander V ingezet op drukke dagen. Van alle dagtochten maakt Evert aangrijpende, veelal emotionele verslagen. Daarnaast is hij auteur en heeft diverse boeken geschreven en is hij columnist bij Watersport-TV. Lees hieronder zijn laatste column.

CONTROLE
Nederland heeft alles goed onder controle en het wetboek met regelgeving past al lang niet meer
door een brievenbus, maar moet wellicht vervoerd worden met een heftruck. Af en toe worden wij
burgers bestookt met deze regelgeving, want wij zijn het die er aan moeten voldoen en iedereen
‘behoort de wet te kennen’! Een schier ondoenlijke zaak en gelukkig zijn er wetsdienaren,
handhavers en waakzame overheidsmedewerkers die ons er telkens op wijzen dat we aan de
veelheid van regeltjes moeten voldoen.
Het nautisch gebeuren ligt ook sterk onder de loep en ik moet toegeven dat het ook wel mag, want
veel dingen kunnen gewoonweg niet. Toen we de Meander V afgebouwd hadden, waren we in de
eerste jaren veelvuldig aan controles onderhevig. Ik rij al 20 jaren auto en ben misschien 2 keer
aangehouden voor een controle, maar in de 2 jaren dat we met het nieuwe schip voeren, zijn we een
veelvoud daarvan gecontroleerd. Ik begon me er aan te ergeren, maar een goede vriend van ons
pakte het heel anders aan…

Een mooie anekdote
Henk heeft een mooi stoer motorscheepje gebouwd en bevaart al zijn hele leven alles wat vloeibaar
is. Als er iemand weet wat veilig en bekwaam varen is, zal hij dat zeker zijn. Op een rustige herfstdag
had hij een mooi gratis ligplaatsje gevonden, maar ’s morgens was het plaatsje niet meer zo geweldig
want hij lag onder een boom. Die had het hele schip bedolven onder haar vallende bladeren en daar
ergerde Henk zich aan want ze geven vlekken in de lak als je ze laat liggen.
“Ga jij maar varen, dan spoel ik het schip wel even af…” oppert hij aan zijn eega die nog in haar
ochtendjas loopt. Dapper spuitend met een sigaar in de mond, spuit hij lustig het blad van het schip,
totdat hij plotseling een paar ‘mannen der wet’ naast zijn vrouw in de stuurhut ziet staan. Verbaasd
en verbrand laat hij de dekwasslang vallen en haast zich naar binnen. Dan ziet hij zijn vrouw volslagen
verrast en ongemakkelijk achter het roer zitten terwijl twee mannen - behangen met wapentuig -
dicht naast haar staan, al waren ze voornemens haar in de boeien te staan. Achter het schip brult een
grote zwarte rib met de rest van de dienders, waaruit blijkt dat ze van daaruit op het achterdek
gestapt zijn.
“Heren… wát is de bedoeling hiervan? Ik ben er niet van gediend dat jullie hier zomaar binnen
stappen. Dit is huisvredebreuk!”
“Wij mogen dat meneer, wij hebben hier het recht toe!” stamelt de jonge wetsdienaar wat
ongemakkelijk.
“Alleen als je een huiszoekingsbevel van de officier van Justitie hebt, mag je hier zomaar
binnenvallen! Zo niet, dan kun je eerst fatsoenlijk vragen of je aan boord mag!” briest Henk zwaar
geërgerd. “Nou, kom op… wat is zo belangrijk dat je zomaar mijn schip binnenstormt terwijl mijn
vrouw hier nog niet eens gekleed aan het roer zit? Ik wil nog naar huis vandaag…”
“We willen graag uw radarpatent zien!” wijst de wat oudere collega, tikkend op de grote beroeps
radarkast die Henk voor een prikkie op de kop getikt heeft.
“Ik heb geen patent en zeker niet voor die radar. Moet dat dan?” antwoord Henk kort.
“Zeker meneer, deze radar vereist een radarpatent en die mag u dan helemaal niet aan boord
hebben!”
“Oh nee? Mooi, wacht maar even!” en Henk buigt zich nu met een rood hoofd over de grote kast op
het dashboard, trekt de stekkers er aan de achterzijde uit en schroeft de beide bakelieten
sterknoppen uit de beugel. Hij pakt de zware kast op en drukt hem in de armen van de jongste
wetsdienaar roepende; “Zo… meenemen, en nu van boord!”
Volledig uit het veld geslagen staan beide agenten hem aan te kijken of ze water zien branden en ze
proberen vervolgens voorzichtig uit te leggen dat het zo niet gaat. Henk blijft aansturen op het feit
dat ze nu zijn schip moeten verlaten, met of zonder radar, want de eerste sluis komt in zicht.

Hoe het verder afgelopen is, zal ik eenieder besparen maar dat Henk zijn radar moest verwijderen, is
een feit…

Evert