Evert Stel is schipper van de Meander V. Met deze voormalige loodstender heeft hij jarenlang met zijn partner Inge voor de Stichting Vaarwens dagtochten gevaren met mensen in de laatste levensfase. Inmiddels heeft de Stichting een eigen schip en wordt de Meander V ingezet op drukke dagen. Van alle dagtochten maakt Evert aangrijpende, veelal emotionele verslagen. Daarnaast is hij auteur en heeft diverse boeken geschreven en is hij columnist bij Watersport-TV. Lees hieronder zijn laatste column.
Een veilig heenkomen zoeken…
We zijn allemaal jong geweest en hebben allemaal vast wel dingen gedaan die buiten de wet lagen. Ik herinner me het bromfiets rijden terwijl in nog geen 16 jaar was, of al autorijden terwijl ik nog aan het lessen was. Ik ben altijd de dans ontsprongen en ben nooit gepakt. Gelukkig heb ik toentertijd
ook geen ongeluk gemaakt, anders was ik voor het leven getekend…
Rubberbootjes
Op de Gouwzee zien we met grote regelmaat een groepje jeugd met rubberbootjes het water op gaan. Ze maken plezier tijdens het varen, draaien muziek, filosoferen over grotere boten met veel ‘Pk’s en genieten van het water. Ze varen hard waar het kan en het gas gaat er af als ze langs de gemeerde schepen in de havens varen. Niks mis mee, maar de meesten overtreden de wet want ze varen met veel teveel vermogen voor hun leeftijd.
In de wet staat: Vanaf 18 jaar mag u een snelle motorboot besturen (vaarbewijs verplicht). Vanaf 16 jaar mag je een motorboot en zeilboot (langer dan 7 meter) besturen. Op 12-jarige leeftijd mag je met een open motorboot (niet langer dan 7 meter) varen die niet sneller kan dan 13 kilometer per uur (maximaal vermogen van 2,5 PK). Deze kinderen hebben nog lang de 16 jarige leeftijd niet bereikt en hun rubberbootjes zijn voorzien van een veelvoud van de maximaal toegestane 2,5 pk, waarbij je bij enkelen de komma wel mag weglaten…
IJsje halen
Op een mooie zomeravond zien we in de verte weer een groepje jeugd met flinke snelheid aan komen varen, maar in de havenmonding gaat het gas er af. Ze gaan het stadje in en halen een ijsje of varen beheerst en keuvelend wat rond. Na een half uurtje vangen ze de thuisreis aan en knorren onder het begeleidende geluid van een ‘gettoblaster’ gezamenlijk de haven uit. In de verte komt een groot blauw/wit schip aan en eentje roept; “Hey jongens, daar hebben we de politie, kom wegwezen!” Er volgt enig overleg en snel verspreiden ze zich door de omliggende havens in te duiken en zich als kuikens te verschuilen tussen de schepen.
De grote P87 komt zwaar knorrend voorbij varen en keert het schip bij de brug, waarna ze achteruit het zijkanaal invaart. Het wordt rustig en de jeugd vermoedt dat handhavers achterin de haven zijn aangemeerd. Na enkele minuten verschijnen de bootjes fluister zachtjes uit alle hoeken van de haven en met gedempte stemmen wordt er overleg gepleegd. Ze worden het eens en durven de tocht naar huis over de Gouwzee aan.
Net als het flottielje is vertrokken, verschijnt de blauwe neus weer om de hoek van de haven en zet koers richting open water. De rubberbootjes vliegen als een nest opgejaagde watervogeltjes uiteen, waarbij sommige het riet in duiken. Halverwege is het raak… De sterke ‘arm der wet’ ligt stil met enkelen uit de groep langszij en er wordt zeer waarschijnlijk proces verbaal opgemaakt.
Achter ons schip zwemt een meerkoetje met een nest ‘pulletjes’ om haar heen. Er komt een flinke reiger aanvliegen en snel zoeken de kleine wattenbolletjes een veilig heenkomen tussen het riet naast ons. “Het is ook overal hetzelfde!” lach ik tegen Inge als we samen met een wijntje op ‘Costa del Achterdek’ genieten van de heerlijke zomeravond…
Evert
