Evert Stel is schipper van de Meander V. Met deze voormalige loodstender heeft hij jarenlang met zijn partner Inge voor de Stichting Vaarwens dagtochten gevaren met mensen in de laatste levensfase. Inmiddels heeft de Stichting een eigen schip en wordt de Meander V ingezet op drukke dagen. Van alle dagtochten maakt Evert aangrijpende, veelal emotionele verslagen. Daarnaast is hij auteur en heeft diverse boeken geschreven en is hij columnist bij Watersport-TV. Lees hieronder zijn laatste column.
Flexibel…
Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen en de eerste calamiteit dient zich al aan. Hoog water! Ik schreef al eerder over de Gouwzee dat het welhaast getijdehavens zijn met een mogelijk verval van zo’n twee meter. Bij een dikke storm liggen we droog en waait er ruim een meter water weg en nu is het springtij… de havens staan allemaal onder water!
Alles wat niet drijft, verdwijnt onder de waterspiegel. De stroom valt uit en het is houwen en keren met de meerlijnen opdat ze niet te strak komen te staan. Dan gaat het ook nog een keertje vriezen en wordt het ‘bootleven’ voor velen problematisch.
Inge en ik waren het slechte weer en de vele stormen helemaal zat en hadden ons het plan voorgenomen om dit jaar niet naar de eilanden te gaan, maar met de camper de zon op te zoeken. Dat plan hebben we snel teruggedraaid toen we het vermoeden kregen dat het wel eens kritiek zou kunnen worden in de haven. “Als de hele boel onder water loopt en de stroom er af gaat, zit ik niet lekker in de zon schat!” merk ik bezorgd op als ik de berichten van Rijkswaterstaat lees. “We blijven aan boord want ik laat mijn schip in deze verwachte toestanden niet onbeheerd achter!” Gelukkig ziet Inge de ernst van de situatie ook in en is gemakkelijk te overtuigen. “Nou, wegwezen hier, dan gaan we toch varen?” oppert ze.
Geen zandzakken
Heerlijk, we zijn zo lekker flexibel doordat we aan boord wonen. We hoeven geen zandzakken voor de deur, we moeten niets in dozen te pakken om te verhuizen, gewoon motoren starten en varen… We hebben snel nog de auto veilig bij vrienden gestald, want twee jaren geleden heb ik mijn ouwe trouwe Volvo moeten laten inslapen omdat ie toen met een oosterstorm op de haven tot aan de stoelzittingen onder water had gestaan. Dát overkomt me niet nog een keer…
Op een windstille januaridag varen we richting Friesland en tokkelen tevreden noordwaarts. Onderweg komen we veel ‘Kerst op Terschelling vierders’ tegen, die daar hun portie slecht weer ook hebben moeten doorstaan en waar velen met enige schade - en zelfs lichamelijk letsel – vandaan komen. Ze varen terug naar hun ‘veilige’ thuishaven op het Markermeer en de Gouwzee, waar de volgende verrassing op hen wacht. De hele boel staat blank, de Oranjesluizen zijn gestremd en enkelen kunnen gelijk hun tweede Nieuwjaars duik nemen om de haven af te komen…
Wij meren na een heerlijke ontspannen vaardag aan in de oude buitenhaven van Stavoren. De kademuur is – ondanks het extreem hoge waterpeil - nog ruim een meter hoog en we liggen alsof er niets aan de hand is. Heerlijk, wát een zorg minder, wát een rust. Het bootleven is zo gek nog niet…
Evert
